Μπράβο στον κύριο Σαμαρά!

Επιστολή προς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/04/11)

Μπράβο στον κύριο Σαμαρά!

Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι η ιδέα του κυρίου Σαμαρά, να δημιουργήσουμε εφεδρείες δημοσίων υπαλλήλων είναι στην κυριολεξία πρωτότυπη, με την έννοια, ότι κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο!

Μια καλή ιδέα, συνήθως, γεννάει κι άλλες, παρόμοιες. Έτσι, θα πρότεινα, αν μη τι άλλο, χάριν ισονομίας, να δημιουργήσουμε και εφεδρείες ιδιωτικών υπαλλήλων. Βεβαίως, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί οι ιδιωτικοί να απολαμβάνουν όλα τα προνόμια των δημοσίων, θα έλεγα να εξαιρούνται όσοι (ιδιωτικοί μόνο) έχασαν τη δουλειά τους λόγω ανικανότητας ή «τεχνολογικής απαξίωσης». Στο σπίτι τους θα κάθονται και θα εισπράττουν (α, ναι, να μην το ξεχάσω, μόνο τον βασικό) μισθό τους μόνο οι δεκάδες χιλιάδες, που την έχασαν χωρίς καμία απολύτως δική τους ευθύνη.

Οι παλιοί που έλεγαν «τι κάνει ο άνθρωπος για να βγάλει το ψωμί του» θα έλεγαν, εν προκειμένω, «τι κάνει ο πολιτικός για να μαζέψει ψήφους»… .

Ανταλλαγή Ακινήτων - Χρέους

(Επιστολή προς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 09/05/11)

Ανταλλαγή Ακινήτων - Χρέους  

Επειδή ο κύριος Μάκκας λέει «Οι τεχνικές λεπτομέρειες της ανταλλαγής είναι σχετικά περίπλοκες,» αλλά και άλλος μου επεσήμανε πιθανή συσχέτιση με ανταλλαγή τύπου Βατοπέδι… παραθέτω πιθανή – και αδυνατώ να φανταστώ γιατί όχι και απολύτως νόμιμη και «δίκαιη» και για τα δύο μέρη – διαδικασία:
1) Το κράτος πωλεί στην τράπεζα την επικαρπία του ακινήτου για 30 έτη. Διατηρεί την ψιλή κυριότητα.
2) Το κράτος μισθώνει το ακίνητο από την τράπεζα για 30 έτη.
3) Η παρούσα αξία των ενοικίων ισούται με την παρούσα αξία των ομολόγων, που δίνει η Τράπεζα
για την αγορά της επικαρπίας.


Επί της ουσίας:
1) Η παρούσα αξία των ομολόγων υπολογίζεται με προεξοφλητικό επιτόκιο ίσο με το «κουπόνι» (επιτόκιο κάθε συγκεκριμένου ομολόγου).
2) Η παρούσα αξία των ενοικίων υπολογίζεται με προεξοφλητικό επιτόκιο όχι μεγαλύτερο του 3%.


Δεδομένου ότι η τράπεζα θα επιβαρύνει τα αποτελέσματα κάθε χρήσης με αποσβέσεις της επικαρπίας (στο τέλος των 30 ετών έχει μηδέν αξία), ουσιαστικά, τα έσοδα από ενοίκια θα είναι αφορολόγητα. Για τον λόγο αυτό, επειδή η τράπεζα «απαλλάσσεται» από ένα περιουσιακό στοιχείο υψηλού ρίσκου, (το «πωλεί» χωρίς «κούρεμα») αλλά και λόγω της μέχρι σήμερα βοήθειας των τραπεζών από το κράτος (θα πρόσθετα «κλπ., κλπ.»!) θα «ζητούσα» από τις τράπεζες να συμφωνήσουν το προεξοφλητικό επιτόκιο για τον υπολογισμό της παρούσας αξίας των ενοικίων να είναι αρκετά μικρότερο του 3% και να πουν «και δόξα τω Θεώ»!

Τα «εγκλήματα» απογραφής από ΝΔ και διασυρμού από ΠΑΣΟΚ

(Επιστολή προς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/04/11)

Τα «εγκλήματα» απογραφής από ΝΔ και διασυρμού από ΠΑΣΟΚ

Το καλό είναι καλό άσχετα με το ποιος ή γιατί το πράττει, άσχετα με το ποιον ωφελεί και ποιον, ενδεχομένως, βλάπτει. Η αποκάλυψη μιας ανέντιμης πράξης είναι μία έντιμη πράξη, άσχετα με το ποιος ή γιατί την έκανε, άσχετα με το ποιος ωφελήθηκε και ποιος, ενδεχομένως, βλάφτηκε (μπορεί να βλαφτεί κανείς περισσότερο από το όσο αν είναι ανέντιμος;) Η μόνη περίπτωση, που μία τέτοια αποκάλυψη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «εξ ίσου εγκληματική με την πολιτική του διασυρμού της χώρας …» είναι επειδή παραβιάζει κάποια «ομερτά» κάποιων (ή, που δεν ισχύει εν προκειμένω, τα αποκαλυπτόμενα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα).

Το θράσος ή/και η ηθική αποχαλίνωση κάποιων πολιτικών, μας προκαλούν επικίνδυνα! Ο ένας λέει μαζί τα φάγαμε και εννοεί ότι (κατά την αντίληψή του) ο λαός μας ψήφισε για να τα φάμε μαζί άρα ούτε και εγώ που, όπως ομολογώ, και τα έφαγα και βοήθησα να φάτε αυτά που δεν δικαιούσαστε, είμαι ένοχος για οτιδήποτε. Ο άλλος χαρακτηρίζει την απογραφή Αλογοσκούφη εγκληματική και εννοεί ότι (κατά την αντίληψή του) ο λαός μας ψήφισε για να λέμε ψέματα, να παραπλανούμε τους εταίρους μας κλπ και άρα είναι «εγκληματική» η μη τήρηση της… λαϊκής εντολής!

Αλληλοκατηγορούνται για «εγκλήματα» γνωρίζοντας, ότι για τα δικά τους, είτε «εγκλήματα», είτε εγκλήματα, το σύστημα που έφτιαξαν για τους εαυτούς τους, τους απαλλάσσει. Το πολύ, να τους κατατάξει η ιστορία μαζί με τον Εφιάλτη. Εμείς και τα δισέγγονά μας, όμως, πρέπει μέχρι τότε, να ζήσουμε μια διπλή τραγωδία. Την ηθική και οικονομική χρεοκοπία αλλά και την ανοχή να μας κυβερνούν ή να καιροφυλακτούν (ο όρος μετά λόγου γνώσεως) να μας κυβερνήσουν κάποιοι που δεν έχουν καταλάβει, δεν έχουν «πάρει μυρουδιά», πού μας οδήγησαν, ή , ακόμη πιο τραγικό, πού μας οδηγούν ακόμη και τώρα!