Φοροδιαφυγή
(Το πιο κάτω κείμενο γράφτηκε τον Σεπτέμβριο 2006, όταν ο κύριος Μπέζας ανέλαβε να «πατάξει την φοροδιαφυγή». Αφιερώνεται στον νέο Υφυπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης, που θα προκύψει μετά τις σημερινές εκλογές και που θα αναλάβει αυτό το καθήκον. Απλώς, αντί «Μπέζας» διαβάζετε «...» -το όνομα του νέου Υφυπουργού-)
Και ο κύριος Μπέζας, θα αποτύχει το ίδιο οικτρά με τους προκατόχους του
στην προσπάθεια περιορισμού της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής
(Σημ: Το θέμα είναι από εκείνα, που καλύπτονται ή με μερικούς τόμους ή με λίγες παραγράφους ....)
στην προσπάθεια περιορισμού της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής
(Σημ: Το θέμα είναι από εκείνα, που καλύπτονται ή με μερικούς τόμους ή με λίγες παραγράφους ....)
Η φοροδιαφυγή και φοροκλοπή (κυρίως ΦΠΑ) θα αρχίσει να περιορίζεται μόνο όταν αρχίσουν να υπάρχουν περιπτώσεις φορολογουμένων, που, μετά τον έλεγχό τους από την εφορία, κρίθηκαν ειλικρινείς και δεν τους καταλογίστηκε καμία «λογιστική διαφορά»! Το γεγονός ότι ποτέ μα ποτέ δεν βρέθηκε κανείς μα κανείς φορολογούμενος απολύτως εν τάξει και πάντοτε υπάρχουν «λογιστικές διαφορές» αποδεικνύει ότι «κάτι δεν πάει καλά» με το σύστημα! Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ούτε ένας έντιμος επιχειρηματίας! Όντως, όπως όλοι γνωρίζουν, το σύστημα είναι σχεδιασμένο ώστε να οδηγεί στο (ας μην το χαρακτηρίσω) παζάρεμα....
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες φορολογουμένων:
1. Φορολογούμενοι, που για δικούς τους λόγους, δεν φοροδιαφεύγουν αλλά αποδέχονται (δεν έχουν άλλη επιλογή, άλλωστε!) τις καταλογιζόμενες «λογιστικές διαφορές» με τη... φιλοσοφική εξήγηση προς τους μετόχους τους ότι, στην Ελλάδα, οι πραγματικοί φορολογικοί συντελεστές είναι απροσδιόριστα (και... «παζαρέψιμα») υψηλότεροι από τους ονομαστικούς....
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν μεγάλες εταιρίες, που, κυρίως για λόγους εσωτερικού ελέγχου, αδυνατούν ή δεν τολμούν να φοροδιαφύγουν (ή είναι όντως έντιμοι-υπάρχουν και τέτοιοι, ξέρετε....).
2. Φορολογούμενοι, που θα ήθελαν να μην φοροδιαφεύγουν, αλλά το κάνουν για να καλύψουν τις άδικες, αυθαίρετες και, στο ξεκίνημα του «παζαρέματος» με τους ελεγκτές, εξοντωτικές «λογιστικές διαφορές», που οπωσδήποτε θα τους επιβληθούν.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν άτομα, ατομικές επιχειρήσεις ή εταιρίες μικρού μεγέθους όπου ο ιδιοκτήτης τους «ελέγχει την κατάσταση» της φοροδιαφυγής. Αυτοί είναι έντιμοι και νομοταγείς πολίτες, που ξεκίνησαν με ειλικρινείς φορολογικές δηλώσεις, εξοργίστηκαν με την αυθαιρεσία των εφοριακών και του φορολογικού συστήματος που επιτρέπει (ουσιαστικά ενθαρρύνει) αυτή την αυθαιρεσία και τώρα αισθάνονται ότι δεν παραβιάζουν κανένα ηθικό κανόνα αφού οι πράξεις τους είναι «αυτοάμυνα»....Φυσικά, από τη διαδικασία βγαίνουν κερδισμένοι, αφού φοροδιαφεύγουν «αρκετά» ώστε το άθροισμα αρχικός φόρος + «λογιστικές διαφορές» κλπ + «λάδι» να μην υπερβαίνει (μετά το απαραίτητο και εκ του νόμου προβλεπόμενο «παζάρεμα») την κατά νόμο φοροδοτική τους υποχρέωση! Ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι θα φανταζόταν κανείς....
Σημείωση: Η θεσμοθετημένη αυθαιρεσία είναι η κυριότερη αιτία για, όχι μόνο τα πιο πάνω, αλλά και για την πλήρη ανοχή ή και «συμπαράσταση» των θυμάτων της φοροδιαφυγής προς τους...θύτες τους! Κανένας εργαζόμενος ή συνταξιούχος δεν καταγγέλλει τον γιατρό, τον κουρέα, τον καταστηματάρχη κλπ, κλπ, κλπ, κλπ.... Και το ποιο τραγικό: Συμβάλλει τα μέγιστα στη διαμόρφωση της γενικευμένης νοοτροπίας «παράβαση των νόμων δεν σημαίνει και παράβαση του δικαίου, της ηθικής κλπ.»
3. Φορολογούμενοι, «εκ πεποιθήσεως» φοροφυγάδες! Γι αυτούς, δεν αρκεί η κατάργηση των άπειρων κακώς κειμένων του φορολογικού συστήματος!
Πρέπει να πεισθούν, στην πράξη, ότι η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή είναι πρακτικές «ασύμφορες»! Αυτό όμως, με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, είναι ευκολότατο να επιτευχθεί.
Συμεών Ρωμύλος
20 Σεπτεμβρίου 2006-09-20
